سلام...من مهدی ام 21 سالمه
راستش من اوایل تابستون سال پیش عشقم از پیشم رف و خیلی برام با ارزش بود و جای همرو واسم پر کرده بود و بعد اون دیگ وارد رابطه ای نشدم ... بعد رفتنش من از طرفی با نتیجه ی بد کنکورم روبرو شدم و بعدم سرکار رفتن و مسایل مالی و بیتوجهی خانواده ک پشتم نبودن باعث شد خیلی دل مرده شم و بعدشم چن تا از دوستام ک بیمعرفت از اب درومدن رفتن و اینا باعث میشد حالم بدترشه...نشستم دوباره مشغول درس شدم و کنکورو همش خونه بودم و روحیم داااغون بعدم ک کرونا اومد و دیگ نمیشد واقعا ی تفریح ساده هم رفت....هیچ روحیه ای ندارم...حال فیلم و گیم و هیچییی ندارم.همش اتاقمم.گاهی گذشته ازارم میده و گاهی نگرانیای اینده و از طرفی بی میلیم نسبت ب همه چی باعث شده دیگ از نفس کشیدنم خسته شم...بارها برای خودم اینده رو میچینم و ب خودم میگم نگاکن اینه برنامه هات و خدابزرگه.گذشته هم تموم شده رفته پس بهش فک نکن.ولی مغزم بهم گوش نمیده....دلم میخواد مث قبلنا با شوق و ذوق برم باشگا..دلم بخواد برم بیرون قدم بزنم..بازم بتونم ی فیلم یساعته رو بدون اینکه ده دفه از پاش بلندشم ببینم...تو خونمونم ذکرکنم با نامادریم زندگی میکنم و مادرم هشت ساله فوت شده....
بچه ها امیددادن و انگیزه دادن رو من جواب نمیده...نیازدارم یکی باهام حرف بزنه...یکی بیدارم کنه ازین دنیای تیره ی دوروبرم...من شاید برم یگان ویژه یا ارتش امسال و دوستام میگن با این روحیه بری تبدیل ب ادمی میشی ک دیگ نمیشناسیش....هرکس در توانش بود بیاد بم تو واتساپی تلگرامی جایی ویس بده من متن برای افسردگی زیادخوندم با خوندن خوب نمیشم ...خواستم خودم سعیموبکنم خوب شم نشد هرکارکردم نشد...دیگ اومدم اینجا شاید بشه کاری کرد...من دفقط میخوام دوباره شاد و سرزنده باشم همینننن ((((((((((( نمیدونم چ مرگمه...بخاطر خواهرم نبود میزاشتم میرفتم...